Aankomst in Irak

De eerste vier leden van het detachement (Ton, Rene, Marcel en George) zijn op 06 november in Irak aangekomen. De rest van het detachement zou volgens planning op 10 november in Camp Smitty aankomen. Ja, de aandachtige lezer heeft het meteen al door: waarom schrijft die Annivaca nu weer “zou aankomen” ?? Zouden er problemen met de rotatie zijn ??

Ja, inderdaad mensen. Gisteravond zagen wij plotseling op onze site een bericht opdoemen waaruit wij konden opmaken dat onze mannen niet volgens planning waren vertrokken. Sterker nog, ze waren weer terug naar huis. Als echte opsporingsambtenaren werd er hier meteen een onderzoek in gesteld en wat bleek ? Het vliegtuig waarmee onze mannen zouden komen werd onverwachts ingezet om vluchtelingen uit de Ivoorkust te evacueren. Vandaag om 11.00 uur moesten ze zich weer op de kazerne in Schaarsbergen melden. Maar wat nog erger is: ze moesten vandaag dus voor de tweede keer afscheid nemen van de familie ! En jullie weten het allemaal: afscheid nemen doet pijn. We wensen onze mannen (en ook de familie) dan ook sterkte met deze tegenslag.

Ondertussen zijn George en Rene op “long range” (LR) patrouille. Ze zijn maandag vertrokken aan hun reis door Irak en zitten nu dat ik dit schrijf waarschijnlijk aan een lekkere hamburger in Kuwait. Ja ja, die mannen hebben het echt slecht hier. Volgende week zullen we proberen om een kort verslag van de eerste LR op onze site te zetten.

Marcel en Ton zijn achter gebleven op Camp Smitty. Ze zijn al druk in de weer met het overnemen van wat taken van SFIR4. Ook hebben ze de eerste patrouilles gereden. Vooral de patrouille naar Ar Rumaythah was, mede door hetgeen daar in augustus gebeurd is, spannend en indrukwekkend. Opvallend was wel dat er door het publiek veelvuldig naar de patrouille werd gezwaaid. Van enige vorm van dreiging was geen sprake. Na deze patrouille, waarbij vriendelijk lachend en terugzwaaiend kennis werd gemaakt met de Irakese bevolking, keerden onze mannen met een goed gevoel terug op de base.

Er werd van de week ook een bezoek gebracht aan het kamp van de Japanners, hetgeen een hele leuke ervaring was. Die collega’s zijn enorm vriendelijk en beleefd. Na een geanimeerd gesprek met de MP-chef en een vriendelijk lachende majoor was het tijd om met z’n allen op de foto te gaan (“You make picture please ?”). Zo’n foto doet het altijd goed in het plakboek, ja toch ?

Nou mensen, dat was het dan voorlopig weer. Het lijkt mij leuk als jullie een berichtje voor onze mannen (die nu onderweg naar Irak zijn) op de site achterlaten. Een steun in de rug is voor deze mannen denk ik wel welkom. Ja toch ?