Week 15 (gedicht)
Door: Pascal
20 Februari 2005 | Irak, Bagdad
De week ging weer snel voorbij
er is weinig te vertellen.
Je merkt het aan de mailberichten
of de duur van het bellen.
Een tocht door de woestijn
mochten Casper en ik maken.
Terugreis een omweg moeten nemen
om toch op Smitty te geraken.
Iemand van ons kreeg bericht
dat er thuis is iets gebeurd.
Op zo'n moment is het logisch
dat er in de groep even wordt getreurd.
Woensdag was de laatste keer Khidr
er staat bijna niets meer overeind.
Zaterdag gaan ze beginnen met de terugreis
en komt er aan hun missie een eind.
Voor ons nog 22 dagen
dan is het 12 maart, feest.
Dan pas kunnen we zeggen
onze uitzending is geweest.
Pascal
er is weinig te vertellen.
Je merkt het aan de mailberichten
of de duur van het bellen.
Een tocht door de woestijn
mochten Casper en ik maken.
Terugreis een omweg moeten nemen
om toch op Smitty te geraken.
Iemand van ons kreeg bericht
dat er thuis is iets gebeurd.
Op zo'n moment is het logisch
dat er in de groep even wordt getreurd.
Woensdag was de laatste keer Khidr
er staat bijna niets meer overeind.
Zaterdag gaan ze beginnen met de terugreis
en komt er aan hun missie een eind.
Voor ons nog 22 dagen
dan is het 12 maart, feest.
Dan pas kunnen we zeggen
onze uitzending is geweest.
Pascal
-
26 Februari 2005 - 21:02
Henk En Tjiddy:
Nog even volhouden dus, voor je het weet is het zover. Pascal leuk om steeds iets van jullie te lezen. Nog even moed houden en dan...... groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
