Gemis

Ondanks de geluiden in Nederland over een eventuele verlenging van de missie in Irak blijven wij toch optimistisch. Jullie mogen het van ons aannemen: wij komen naar huis, en we denken zelfs dat dit waarschijnlijk ergens in maart 2005 gaat gebeuren !

Hier van uitgaand hebben we dus heugelijk nieuws: we zijn over de helft van de uitzending heen ! En wat doe je als je op de helft van een missie zit ? Nou, de meesten van ons wisten dat natuurlijk niet, want het is voor hen de eerste keer dat ze van de baas een langdurige buitenlandse reis aangeboden kregen. Maar het blijkt dat je op zo’n moment de missie doorzaagt ! En dat was natuurlijk geen probleem, want een aantal van ons kan toch wel behoorlijk “zagen”. Al is dat dan vaak in de nachtelijke uren, maar toch ….

Van de week werd ons monotone gezaag weer eens verstoord door een “pfiiieeeeerrt”. De vaste lezers van de site weten wat dat betekent: inderdaad een mortieraanval. Nou ja, aanval ? Die knutselaars aan “gene zijde” weten gelukkig nog steeds niet hoe je zo’n ding lanceert. Ver buiten het kamp kwam het projectiel ergens in de zandbak terecht. Schouderophalend keken we elkaar aan. Van een “pfiieeeeerrt-je” meer of minder kijken we kennelijk niet meer op.

We hadden van de week ook een zeer aansprekend onderzoek. Wat was het geval ? Bij één van de ingezetenen van ons kamp was de post kennelijk opengemaakt en er was een Cd-tje met foto’s van het thuisfront verdwenen. Da’s dus niet leuk, sterker nog, dat is heel erg vervelend, vooral als je hier in Irak zit.

Vol overgave werd er een diepgaand onderzoek opgestart. De onderste steen moest boven komen, want als je aan iemands post komt, dan kom je aan zijn ….. (vult het zelf maar in). Er werd bij de bron begonnen en de verzender van het poststuk werd gevraagd wat er precies in het pakketje zat en hoe het verpakt was. Met veel plezier deelde de verzender mee dat hij het CD-tje in een lege doos frikadellen had gedaan. Dit omdat zijn maatje in Irak een bloedhekel aan frikadellen had. Moet ik nog verder gaan ? Inderdaad, bij navraag bij de aangever bleek dat deze een doos frikadellen in een plaatselijke vuilcontainer had gegooid. Na enig spitwerk kwam het vermiste CD-tje uiteindelijk uit een frikadellendoos.

Frikadellen …… sommigen van ons missen dat toch wel heel erg. Het spreekt natuurlijk voor zich dat we vooral onze geliefden in Nederland missen, maar er zijn toch ook wel wat zaken waar we ook wel “een moord” voor zouden willen plegen.

Wat te denken van dat visje zaterdags op de markt, of een blokje Goudse kaas op z’n tijd, of het “lekker met een zak chips op de bank hangen”, of dat patatje oorlog, of ………… De meesten van ons denken dan inderdaad aan etenswaren, maar er is er eentje, ja … die denkt dus alleen maar aan “peppie” velgen (die hij bij de Halfords had gezien !).

Zo nu en dan komt er met de post een gigantische bevoorrading. Dan duiken we met z’n allen op de diverse lekkernijen. Sommigen onder ons kunnen zich dan niet inhouden met als resultaat dat zij later op de avond met buikpijn naar bed gaan ! \"Boontje komt om zijn loontje\" zullen we maar zeggen !

Mensen, bedankt voor de stroopwafels, kroepoek, dropjes, gevulde koeken, chips en alle andere lekkernijen. Ja, ’t is hier in Irak nog even afzien, maar door het toegezonden snoepgoed wordt het leed toch wel enorm verzacht !

Nogmaals, thanks !