Een dag op Camp Smitty

Ja, een dag op Camp Smitty, hoe ziet die er eigenlijk uit ? Wat doen die mannen van dat detachement op een doorsnee dag ? En wat is er dan allemaal zo anders in Irak ? We zullen jullie wat kleine voorbeelden geven:

De dag begint voor ons net zo als in Nederland: met douchen, scheren en tandenborstelen. Alleen doen wij dat hier niet in een badkamer. Nee, wij doen dat in de buitenlucht, in een douchezak en aan een wasbak. En dat met temperaturen die ’s morgens nog best eens rond het vriespunt kunnen liggen.

Daarna gaat het scherfvest om de schouder, pak je je helm en je wapen en wandel je naar de werktent. Nou ja, wandelen ? Met al dat spul om en lopend op paden met grote kiezelstenen is er niet echt sprake van wandelen. Het lijkt meer op strompelen.

Daarna is het tijd voor een ontbijtje. Zittend op comfortabele metalen stoeltjes aan lange tafels wordt er snel wat klef brood of wat cornflakes naar binnen gewerkt.

Aangekomen in de werktent beginnen we natuurlijk met een bakkie. Vrij snel daarna is het voor een aantal van ons tijd voor de bekende “spoedfax”. Ja, en dat doen we niet net zoals thuis op het kleinste kamertje, maar wij gaan hier naar de “Dixie”.

Nu kan het echte politiewerk beginnen. We kunnen daar niet te veel over roepen, maar het houdt globaal in dat we patrouilles rijden, op het kamp de wijkagent spelen, treffers op nemen op de “één meter baan” en ons verder politioneel verdienstelijk trachten te maken voor de Battlegroup.

Patrouilles rijden, dat doen wij hier dus ook. In groene MB’s met mooie lichtbakken en heel veel antennes op het dak laten we onze neus op vele plaatsen zien. Ja, en als je in zo’n groene MB rijdt, dan moet je natuurlijk ook een stoere outfit aan. Tijdens de patrouilles gaan wij dan ook gekleed in een (zeer slank afkledend) scherfvest met bijpassende helm. Om het geheel modieus af te ronden dragen wij nog een beenholster met daarin een Glock, het welk leuk combineert met de Diemaco die we dan onder handbereik houden. En om de zaak helemaal compleet te maken dragen we ook nog een “peppie” zonnebril. Ik bedoel maar !

Rond 16.30 uur leest Frank voor uit de fabeltjeskrant. De werktent is dan omgebouwd tot praathuis en iedereen kan zijn zegje doen. Zaken als de actuele dreiging, de intel, de lopende zaken en de topscorerslijst van onze favoriete computergame (Bejeweled) en wat verder van belang is komen aan de orde. Het is ook het moment dat we elkaar (verliefd ?) in de ogen kunnen kijken.

Na een dag vol politiewerk en patrouilles is het ’s avonds tijd voor de warme hap. Je verheugt je op alweer een goocheltruc op een onstabiel plastic bordje. Worstelend met plastic bestek probeer je dan een ondefinieerbaar stukje vlees (?) te snijden, waarbij het een sport is om zo min mogelijk bestek te laten breken. Soms lukt het ons zelfs om de maaltijd te nuttigen zonder dat je weer nieuw bestek moet halen.

Er volgt een laatste bakkie koffie waarbij de verhalen vaak nog sterker zijn dan de koffie en de tranen bij sommigen van ons alweer over de wangen rollen. Op een gegeven moment wordt het wat rustiger in de werktent en zoekt een ieder zijn eigen vertier. Dit kan een bezoekje aan de Echo’s of de sportschool zijn, of lekker een filmpje kijken in je prefab. Home, sweet home !

Nog een laatste check voor het slapen gaan: liggen scherfvest, helm en pistool op het nachtkastje ? Is het wekkertje gezet ? Ja ? Dan is het weer tijd om een dag op de kalender weg te strepen. Dan gaat het licht uit. Morgen weer een dag met nieuwe kansen !

We houden jullie op de hoogte.