Oefening Falcon Preparation

Ja, jullie lezen het goed, er staat inderdaad “oefening” ! In voorbereiding op onze uitzending zijn we met z’n allen een aantal dagen op de hei wezen spelen. Voor sommigen onder ons was dat een kleine twintig jaar geleden, dus dat was best even wennen. Ik zie bij menig collega al een brede grijns van leedvermaak op het gezicht verschijnen, maar helaas voor jullie jongens…. we hebben het prima naar ons zin gehad !

De oefening Falcon Preparation werd met (en onder leiding van) de 11e Luchtmobiele brigade gedraaid. In de periode van 22 tot 30 september werd de situatie in Irak op de kaart van Nederland geprojecteerd. Ons stekkie (Camp Smitty dus) lag tijdens de oefening op het complex “De Duivelsberg” in Schaarsbergen. Vanzelfsprekend kwamen ook de locaties Ar Rumaytha, Shaiba en Al Khidr in de oefening voor en waren de diverse locaties via de route Jackson met elkaar verbonden. ’T was dus net als in Irak …..

Op 22 september vertrokken wij vanaf het OCKMar in de richting van “De Duivelsberg”. Daar aangekomen was het wel even slikken. We kregen de beschikking over een vieze en muffe ruimte in een oude munitiebunker waarin alleen maar licht was. Dat was alles ! Voor de rest moesten we ons maar redden met de spullen (boogtenten, veldbedden enz enz) die wij vanaf het OCKMar mee hadden gekregen.

Na kort overleg besloten we dat we maar in die munitiebunker zouden gaan slapen. Daar zouden we, onder toeziend oog van menig spinnetje, tenminste droog liggen. We zouden één boogtent als werktent opzetten waar Maas en Fred zouden gaan slapen. Zo hadden we daar meteen een 24-uurs bezetting en bleven de wapens ook constant onder toezicht.

De mouwen werden opgestroopt en met vereende krachten stond er binnen een uur een boogtent achter de munitiebunker. Hierna werd de ritselkist van Ton opengetrokken en werd er volop door de mannen geknutseld. Binnen korte tijd hadden we de zaken “netjes aan kant” (jawel dames thuis, die mannen kunnen dat echt wel!) en zag onze werktent er als een echte professionele OPS-room uit. En dat was niet slecht als je bedenkt dat je het hier met een stelletje van die “blauwen” van doen hebt !

We waren er dus helemaal klaar voor. En wat wil je dan nog meer ? Nou, een beetje actie, dat zou wel mooi zijn. Ja toch ? Binnen onze groep hunkerde vooral Clyde naar wat “avontuur”. Dat liet echter wat op zich wachten. Op dag twee was er wel even wat actie, want toen liepen onze patrouilles in een hinderlaag. Voor een aantal van ons was dat een leermomentje ….

De rest van de dagen daarna hebben we ons zelf maar wat vermaakt met wat patrouille rijden en wat lesjes die wij bij de overige militairen om ons heen hadden “geritseld”. Zo waren ze onder andere behulpzaam om ons wat wegwijs te maken met de FM9000, het onderhoud van een MB en hoe een patrouillegang te voet en bereden diende te worden uitgevoerd. Hieruit kunnen jullie opmaken dat we al redelijk gesetteld zijn binnen de 11e Luchtmobiele brigade en dat we wat dat betreft ons plekkie wel hebben gevonden.

Vanaf 27 september moesten we wel vol aan de bak. We werden in de “events” van Luchtmobiel meegenomen en kregen onder andere met dodelijke schietpartijen, aanrijdingen met letsel, een verdovende middelen zaak, een helikoptercrash met een groot aantal doden en gewonden, een aanval op een konvooi en een mortieraanval te maken. ’T is niet te hopen, maar het zijn toch wel zaken waar wij ook mee te maken kunnen krijgen. Je kunt dus maar beter voorbereid zijn.

Het ontbrak ons ook niet aan belangstelling van hogerop. Zo konden wij tijdens ons verblijf in het veld de Bevelhebber van de KMar (BDM), de Chef Defensiestaf (CDS) en de plaatsvervangend Bevelhebber van de Landstrijdkrachten (PBLS) in onze tent verwelkomen. Helaas waren wij kennelijk zo goed gecamoufleerd dat de Inspecteur Generaal (IGK) onze werktent niet kon vinden. Een dag later stuurde de IGK wel twee van zijn officieren er op uit om een gesprek met ons te voeren. Onder het genot van meerdere bakkies koffie werden zij op de hoogte gebracht van ons wel en wee. Tevens was er aandacht van de MARKRANT en werden Frank en Ton geïnterviewd.

En dan over het detachement zelf: we hebben met z’n allen flink gewerkt en ook ontzettend veel lol met elkaar gehad. Sommigen van ons gingen zelfs met buikpijn van het lachen naar bed, kun je nagaan ! We waren al vrij snel een hechte club met een band die met de dag sterker werd. Pascal werd direct zonder problemen door de groep geaccepteerd en was vanaf zijn komst eigenlijk al meteen één van ons. Kortom: het klikt binnen deze groep en we hebben het “wij gevoel” helemaal te pakken. En dan te bedenken dat wij elkaar nog maar zeer kort kennen ….

Dan nu wat wetenswaardigheden. Wist je dat:

- Clyde ons verraste met de kaartwijs-
heid “Heertje nog een keertje” ?
- Fred al een eeuwigheid bij de KMar zit en
dat hij een hele avond nodig had om zijn
carrière te beschrijven ?
- Ton menig keer rood aanliep van het lachen
en dan zijn zakdoek moest pakken om toch
nog wat zicht te houden ?
- Mike er achter kwam dat je je autoruit
maar beter dicht kunt houden als je maat
door een modderpoel rijdt ?
- Pascal voor 6 weken proviand bij zich had ?
- Fred ook wel FUK genoemd wordt ?
- Casper de pyromaan binnen de groep is ?
- Maas een instructeur van het OCKMar een
lesje in de “Wet op de Lijkbezorging”
heeft gegeven ?
- Marcel in de Sinaï een intieme band met de
dominee had ?
- Frank zijn 15e trouwdag helemaal vergeten
was ?
- George ook wel de “handy-man” genoemd
wordt ?
- Wibo door een slipper getroffen werd ?
- Dick en Pascal op zoek gingen naar een
pasfotohokje ?
- René ook een pasfoto wilde laten maken
maar nog net aan de noodrem kon trekken ?
- De BDM onder de indruk was van het gedicht
van Pascal ?
- Clyde bij gasalarm een “snoepje voor de
smaak” neemt ?

Nee ? Nou, dan weet je het nu wel !

Al met al hebben wij een leerzame en leuke periode daar op die hei meegemaakt. We hebben ons netwerk bij de diverse militaire onderdelen flink kunnen uitbreiden en we hebben de “blauwe KMar” bij Luchtmobiel op de kaart gezet ! Bovendien zijn we nu redelijk op de hoogte van wat skills en drills en is ons zelfvertrouwen door deze oefening toegenomen. We zijn er klaar voor en we zijn er van overtuigd dat we de zaken in Irak aan kunnen. En dat was tenslotte toch de bedoeling van deze oefening ?

IVM VEILIGHEID BIJ REACTIES SVP NIET ONZE ACHTERNAMEN VERMELDEN